خانه ی دل جای هر بیگانه نیست.کوی لیلی جای هر دیوانه نیست.سینه ی لیلی به مجنون خوشتر است غیر مجنون هیچکسی لایق این خانه نیست
...........
مانده ام در کوچه های بی کسی سنگ قبرم را نمی سازد کسی سوختم خاکسترم را باد برد .بهترین دوستم مرا از یاد برد
.
بمان با من که بی تو صدای خسته در بادم .در این انده بی پایان بمان تنها تو در یادم. نمی دانم چرا غمها نمی دانند که من سلطنه غمهایم. بیا ای دوست با من باش که من بی تو تنهای تنهام
.........
سر عاشق شدنم لطف طبیبانه ی توست*وگرنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا*کاش در حافظه ات نام مرا هم ببری*که دعای تو کجا و عبد گنهکاره من کجا
........
@
من در این کلبه خوشم*تو در ان اوج که هستی خوش باش*من به عشق تو خوشم تو با هر که هستی خوش باش@
*
غربت را نباید در الفبای شهر غریب جستو جو کرد.همین که عزیزت نگاهش را به طرف دیگری کرد تو غریبی*
$
ما شقایق های باران خوردیم.سیلی ناحق فراوان خورده ایم.ساقه ی احساسمان خوشکیده است.زخم ها از تیغ و طوفان خورده ایم.تا چه بوده تا الان تقصیرمان. تا چه باشد تقدیرمان
$
امشب به رسم دوستی یادی ز دوستان میکنم در غربتی تاریک وسرد از غم حکایت می کنم امشب دلم گرفته است از سردی دلهای سرد ایا تو هم در یاد ما هستی در این شبهای درد
.
خانه ی دل جای هر بیگانه نیست.کوی لیلی جای هر دیوانه نیست.سینه ی لیلی به مجنون خوشتر است غیر مجنون هیچکسی لایق این خانه نیست
...........
مانده ام در کوچه های بی کسی سنگ قبرم را نمی سازد کسی سوختم خاکسترم را باد برد .بهترین دوستم مرا از یاد برد
.
بمان با من که بی تو صدای خسته در بادم .در این انده بی پایان بمان تنها تو در یادم. نمی دانم چرا غمها نمی دانند که من سلطنه غمهایم. بیا ای دوست با من باش که من بی تو تنهای تنهام
.........
سر عاشق شدنم لطف طبیبانه ی توست*وگرنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا*کاش در حافظه ات نام مرا هم ببری*که دعای تو کجا و عبد گنهکاره من کجا
........
@
من در این کلبه خوشم*تو در ان اوج که هستی خوش باش*من به عشق تو خوشم تو با هر که هستی خوش باش@
*
غربت را نباید در الفبای شهر غریب جستو جو کرد.همین که عزیزت نگاهش را به طرف دیگری کرد تو غریبی*
$
ما شقایق های باران خوردیم.سیلی ناحق فراوان خورده ایم.ساقه ی احساسمان خوشکیده است.زخم ها از تیغ و طوفان خورده ایم.تا چه بوده تا الان تقصیرمان. تا چه باشد تقدیرمان
$
امشب به رسم دوستی یادی ز دوستان میکنم در غربتی تاریک وسرد از غم حکایت می کنم امشب دلم گرفته است از سردی دلهای سرد ایا تو هم در یاد ما هستی در این شبهای درد
.
از ان جا که انسان موجودی اجتماعی است و اجتماع بر روح و روان و رفتار او تاثیر فراوانی دارد
لازم است برای تربیت صحیح و رشد او به سوی قرب الاهی ممکن جواهد بود.
بنابرین امام و پیشوای مردم باید توان اداره ی امور جامعه را دارا بوده و با استفاده از تعالیم قران
و سنت نبوی و بهره گیری از عناصر کار امد حکومتی اسلامی را پی ریزی کند.
از اینکه به وبلاگ من سرزدید خیلی ممنون خواهشمند است نظرات وانتقادات خود را بیان کنید ممنون
