خانه ی دل جای هر بیگانه نیست.کوی لیلی جای هر دیوانه نیست.سینه ی لیلی به مجنون خوشتر است غیر مجنون هیچکسی لایق این خانه نیست
...........
مانده ام در کوچه های بی کسی سنگ قبرم را نمی سازد کسی سوختم خاکسترم را باد برد .بهترین دوستم مرا از یاد برد
.
بمان با من که بی تو صدای خسته در بادم .در این انده بی پایان بمان تنها تو در یادم. نمی دانم چرا غمها نمی دانند که من سلطنه غمهایم. بیا ای دوست با من باش که من بی تو تنهای تنهام
.........
سر عاشق شدنم لطف طبیبانه ی توست*وگرنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا*کاش در حافظه ات نام مرا هم ببری*که دعای تو کجا و عبد گنهکاره من کجا
........
@
من در این کلبه خوشم*تو در ان اوج که هستی خوش باش*من به عشق تو خوشم تو با هر که هستی خوش باش@
*
غربت را نباید در الفبای شهر غریب جستو جو کرد.همین که عزیزت نگاهش را به طرف دیگری کرد تو غریبی*
$
ما شقایق های باران خوردیم.سیلی ناحق فراوان خورده ایم.ساقه ی احساسمان خوشکیده است.زخم ها از تیغ و طوفان خورده ایم.تا چه بوده تا الان تقصیرمان. تا چه باشد تقدیرمان
$
امشب به رسم دوستی یادی ز دوستان میکنم در غربتی تاریک وسرد از غم حکایت می کنم امشب دلم گرفته است از سردی دلهای سرد ایا تو هم در یاد ما هستی در این شبهای درد
.
